Mijn docenten kunstgeschiedenis moeten het mij vergeven; mijn eerste bezoek aan Florence was niet aan de meesterwerken in de Uffizi (mijn stagebezoek daargelaten), aan het Laatste Oordeel in de Duomo of zelfs de Renaissance kunstverzameling in het Palazzo Pitti. Nee, Italië is het land van La Dolce Vita, het goede leven met vele gangen tellende diners met bijbehorende wijntjes die je lekker wegslurpt. Waar kan je dan beter naartoe gaan dan de Mercato Centrale, de overdekte markt in het Centro Storico, het historisch centrum van Florence!
Het is bijna onmogelijk het schilderij Apollo en Marsyas van Jusepe de Ribera te zien, zonder getroffen te worden door emoties. Het werk toont de sater Marsyas die met een van pijn vertrokken gezicht en verkrampt lichaam vastgebonden op de grond ligt, terwijl de god Apollo diens deels gevilde been toont. Vreemd genoeg is het niet deze handeling die bij de toeschouwer van het werk een gevoel van afschuw oproept, maar de aanblik van het gezicht van Marsyas en de personen op de achtergrond die door angst en verdriet bevangen lijken te zijn en vol afgrijzen naar de gebeurtenis voor zich staren.